Ako preduzeće upućuje zaposlene na privremeni rad u inostranstvo radi obavljanja građevinskih radova, potrebno je da zaposlenima obezbedi odgovarajuću zaštitu, kao i da o ispunjenosti zakonom propisanih uslova u zakonskom roku obavesti ministarstvo nadležno za poslove rada

"Zakonom o zaštiti građana Savezne Republike Jugoslavije na radu u inostranstvu ("Sl. list SRJ", br. 24/98 i "Sl. glasnik RS", br. 101/05 - dr. zakon - dalje: Zakon), koji se primenjuje u Republici Srbiji, pored ostalog, utvrđuju se obaveze preduzeća u vezi sa upućivanjem zaposlenih na privremeni rad u inostranstvo radi obavljanja privrednih i drugih delatnosti i uzajamna prava i obaveze domaćeg poslodavca i zaposlenih za vreme boravka i rada u inostranstvu (član 1. Zakona).

Prema članu 12. Zakona, zaposleni koga na privremeni rad u inostranstvo upućuje domaći poslodavac uživa zaštitu u slučaju izvođenja investicionih i drugih radova i pružanja usluga, zapošljavanja u poslovnim jedinicama preduzeća koje osniva domaći poslodavac i stručnog osposobljavanja i usavršavanja, pri čemu upućivanje na rad uređuje se ugovorom o poslovnoj saradnji između domaćeg poslodavca i stranog lica.

Zaposleni koji se od strane domaćeg poslodavca upućuju na privremeni rad u inostranstvo imaju ista prava, obaveze i odgovornosti kao i zaposleni kod poslodavca u zemlji, među kojima su upravo na smeštaj i ishranu po standardima važećim u državi u kojoj se izvode radovi, odnosno u skladu sa uslovima smeštaja i ishrane utvrđenim kolektivnim ugovorom i zaštitu na radu (bezbednost i zdravlje na radu) u skladu sa domaćim propisima, koja ne može biti manja od zaštite koja je obezbeđena propisima države u kojoj se izvode radovi (član 14. Zakona).

Domaći poslodavac je dužan da opštim aktom, u skladu sa zakonom utvrdi i način izbora zaposlenog na rad u inostranstvu, trajanje rada u inostranstvu, raspored radnog vremena, početak i završetak radnog vremena, slučajeve kad je zaposleni dužan da radi duže od punog radnog vremena, korišćenje slobodnih dana i godišnjeg odmora i druga pitanja, u skladu sa članom 15. Zakona.

Zaposleni koga je poslodavac uputio na privremeni rad u inostranstvo, za vreme rada u inostranstvu ima pravo na zaradu u visini utvrđenoj u skladu sa opštim aktom poslodavca, koja ne može biti manja od zarade koju bi ostvario da radi u zemlji.

Domaći poslodavac koji upućuje zaposlene na privremeni rad u inostranstvo dužan je da, najmanje 30 dana pre upućivanja obavesti ministarstvo nadležno za poslove rada da li su ispunjeni uslovi za upućivanje na privremeni rad u inostranstvo, shodno čl. 16. i 20. Zakona.

Prema tome, ako preduzeće upućuje zaposlene na privremeni rad u inostranstvo radi obavljanja građevinskih radova, potrebno je da zaposlenima obezbedi odgovarajuću zaštitu, kao i da o ispunjenosti zakonom propisanih uslova u zakonskom roku obavesti ministarstvo nadležno za poslove rada, saglasno napred navedenim odredbama Zakona.

U članu 118. tačka 3) Zakona o radu ("Sl. glasnik RS", br. 24/2005 i 61/2005) propisano je da zaposleni ima pravo na naknadu troškova u skladu sa opštim aktom i ugovorom o radu, za vreme provedeno na službenom putu u inostranstvu, najmanje u visini utvrđenoj posebnim propisima.

Iz navedene zakonske odredbe proizilazi da se naknada službenog puta u inostranstvo ostvaruje pod uslovima, na način i najmanje u visini utvrđenoj posebnim propisima, odnosno Uredbom o izdacima za službena putovanja i selidbe u inostranstvo koji se saveznim organima uprave priznaju u materijalne troškove ("Sl. list SRJ", br. 14/95, 38/97, 40/97 - ispr., 44/97, 43/2000 i "Sl. list SCG", br. 57/2004).

Poslodavac je dužan, da zaposlenom obezbedi dnevnicu za službeni put u inostranstvo u skladu sa napred navedenim propisima, za svaki odlazak na službeni put u inostranstvo.

Nadležnost organa preduzeća za donošenje odluke o službenom putu u inostranstvo utvrđuje se opštim aktom poslodavca."

(Mišljenje Ministarstva rada i socijalne politike, br. 011-00-592/2007-02 od 19.6.2007. godine)